Magdalena Oliferko-Storck jest muzykologiem, badaczem, pisarzem i dziennikarzem naukowym oraz organistką koncertową, kameralistką i dyrygentką.
Spektrum jej zainteresowań obejmuje muzykę od średniowiecza do współczesności, ze szczególnym uwzględnieniem XVIII i XIX wieku. Jest badaczką Chopina blisko związaną z Narodowym Instytutem Chopina w Warszawie od 2007 roku. Jej dorobek obejmuje ponad 50 prac naukowych, m.in. książkę, Fontana i Chopin w listach (Warszawa 2009; tłum. angielskie 2013). Jest autorką projektów chopinowskich, w tym spektaklu Julian Fontana – w cieniu Chopina, wystawianego w Warszawie, Hamburgu i Paryżu. Regularnie wygłasza wykłady na konferencjach międzynarodowych oraz sporządza ekspertyzy i recenzje naukowe. Od 2012 r. jest członkiem Sekcji Muzykologicznej Związku Kompozytorów Polskich (ZKP).
Ukończyła studia muzykologiczne na Uniwersytecie Warszawskim (2005), nagrodzona w Konkursie im. Zofii Lissy za pracę magisterską na temat koncertów organowych J.S. Bacha. Uzyskała doktorat z wyróżnieniem na Université de Genève i Uniwersytecie Warszawskim (2019) za rozprawę o Julianie Fontanie i jego związkach z Chopinem. Studiowała także grę na organach w klasie prof. Wolfganga Zerera w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu, uzyskując dyplom koncertowy oraz dyplom pedagogiczny (2010). W Hochschule für Alte Musik w Bazylei (CH) ukończyła solistyczne studia Master Specialized Music Performance na wydziale historycznych instrumentów klawiszowych (2011), poszerzając swoje umiejętności w zakresie wykonawstwa historycznego, improwizacji, gry zespołowej, basso continuo oraz dyrygentury. Studiowała również u prof. Lorenza Ghielmiego (organy), Andrei Marcona (maestro al cembalo), Menno van Delfta (klawesyn), Rudolfa Lutza (improwizacja) i Andrzeja Banasiewicza (dyrygentura). Brała udział w licznych kursach mistrzowskich na instrumentach historycznych w Niemczech, Szwajcarii, Holandii, Austrii i Hiszpanii. Była stypendystką wielu fundacji, m.in. Konferencji Rektorów Uniwersytetów Szwajcarskich (CRUS), Société Académique de Genève, Oskar und Vera Ritter Stiftung Hamburg oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
W jej badaniach nad XIX wiekiem szczególne miejsce zajmuje socjologia muzyki, studia kontekstualne, intertekstualne i interdyscyplinarne. Dogłębnie zajmowała się problematyką recepcji i historii oddziaływania, zjawiskiem wirtuozerii, przemiany języka muzycznego w XIX wieku, przenikania języka opery do muzyki instrumentalnej, muzyki tanecznej i jej funkcji społecznych, związków zapisu muzycznego i improwizacją w XVIII i XIX wieku, problemem notes inégales i rubato oraz historycznej praktyki wykonawczej.
Ważne miejsce w jej pracach badawczych zajmuje Fryderyk Chopin. Prowadziła gruntowne studia nad biografią kompozytora i uzupełniała ją w wielu obszarach. Zajmowała się najbliższym przyjacielem, uczniem, kopistą i wydawcą Oeuvres Posthumes Chopina, Julianem Fontaną, problematyką recepcji Chopina w XIX wieku, wydaniami i źródłami jego twórczości, wzajemnymi wpływami muzycznymi Chopina i artystów epoki, fascynacjami Chopina operą oraz prowadziła dogłębne i wieloaspektowe studia nad jego listami.
Jako muzyk koncertowy regularnie występuje jako solistka, dyrygentka i kameralistka, m.in. z założonym przez siebie zespołem muzyki dawnej Le Jardin d’Eden. Jej repertuar obejmuje muzykę od średniowiecza do współczesności. Bierze udział w prawykonaniach muzyki współczesnej. Szczególnym obszarem jej działalności jest historyczna praktyka wykonawcza oraz basso continuo. Od 2012 r. pełni funkcję organistki tytularnej w kościele reformowanym św. Jana w Bernie. Od 2012 r. jest także członkiem Związku Pedagogów Szwajcarskich (SMPV).